III NIEDZIELA
WIELKIEGO POSTU
_____________________
______________________
Czytanie z Księgi Wyjścia
W owych dniach mówił Bóg wszystkie te słowa:
„Ja jestem Pan, twój Bóg, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie.
Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią.
Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja, Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i strzegą moich przykazań.
Nie będziesz wzywał imienia Boga twego, Pana, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy.
Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci twego Boga, Pana. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. Bo w sześciu dniach uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest na nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.
Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą twój Bóg, Pan, da tobie.
Nie będziesz zabijał.
Nie będziesz cudzołożył.
Nie będziesz kradł.
Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek.
Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego”.
Oto Słowo Boże.
Słowa Twe, Panie, dają życie wieczne.
Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce,
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.
Słowa Twe, Panie, dają życie wieczne.
Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.
Cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze,
słodsze od miodu płynącego z plastra.
Słowa Twe, Panie, dają życie wieczne.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Gdy Żydzi żądają, znaków, a Grecy szukają mądrości, my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą i mądrością Bożą. To bowiem, co jest głupstwem u Boga, przewyższa mądrością ludzi, a co jest słabe u Boga, przewyższa mocą ludzi.
Oto Słowo Boże.
Chwała Tobie, Królu wieków
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.
Chwała Tobie, Królu wieków
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie oraz siedzących za stołami bankierów. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powyrzucał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: „Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu Ojca mego targowiska”. Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: „Gorliwość o dom Twój pożera Mnie”.
W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?” Jezus dał im taką odpowiedź: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo”.
Powiedzieli do Niego Żydzi: „Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?”
On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.
Kiedy zaś przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w imię Jego, widząc znaki, które czynił. Jezus natomiast nie zwierzał się im, bo dobrze wszystkich znał i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co się kryje w człowieku.
Oto słowo Pańskie.
Na pierwszy rzut oka Wielki Post to czas umartwień, cierpienia, smutku. Nie ma nic bardziej mylnego! Wielki Post to droga do wolności, którą Bóg prowadzi człowieka. Księga Wyjścia opisuje jak kształtowała się ta droga wyzwalania. Jej centralnym punktem jest zawarcie przymierza z Izraelem, kolejnego przymierza. Jeśli przypomnimy sobie, że Bóg wcześniej zawierał już przymierze z ludźmi (Noe, Abraham) to pojawi się pytanie: co się stało, że poprzednie "wygasły", kto je zerwał? Bóg jest wierny swojemu słowu i dotrzymuje go, ludzie, niestety, jak wiemy to z naszego doświadczenia, są niestali, nawet jeśli mają szczere pragnienie wierności, to jednak w praktyce są na to za słabi. Bycie partnerem dla Boga, nie oznacza być na równi z Bogiem. Przymierze jest darem od Boga, darem jest również wierność, aby jej dochować potrzebujemy na drodze naszego życia darów od Boga, a tymi są przykazania. Zadziwiające jak bardzo Bóg pragnie dobra człowieka, ofiaruje mu nie tylko przymierze, ale również podpowiada w jaki sposób być wiernym, a być wiernym Bogu, to być wiernym wolności, a być wiernym wolności, to być wiernym samemu sobie, a kim ja jestem jeśli nie obrazem i podobieństwem Boga samego?!
Dlatego dziesięć przykazań, które dziś czytamy w formie bardzo opisowej, pokazują jak szczegółowa, dokładna jest Miłość Boga. To nie jest tak, że Bóg postawił żądania i sobie poszedł a ty człowieku martw się sam o siebie. Bóg zatroszczył się o każdy szczegół.
Wielu narzeka, że przykazania to tylko uciążliwe zakazy i nakazy, ale nic bardziej mylnego! Przykazania otwierają niesamowity horyzont wolności. Popatrzmy na nie właśnie z takiej perspektywy.
- Mając jednego Boga, prawdziwego, nie musisz zaprzątać głowy innymi bożkami, to strata czasu, bo ich nawet nie ma, są wytworem ludzkiej fantazji, jesteś od nich wolny!
- Twój Bóg jest Bogiem osobowym nie musisz go "rzeźbić", "tworzyć". To On ciebie uczynił, powołał do istnienia!
- Zobacz jak wielkie jest miłosierdzie Boga: zło tylko do czwartego pokolenia, a dobro i werność, aż do tysięcznego!
- Bóg nie jest tobie równy, jest Bogiem, kimś więcej, jeśli okazujesz Mu szacunek, uznajesz, że to On jest Bogiem, wtedy ty też jesteś kimś, bo jesteś sobą, bogiem nigdy nie będziesz, kto posiada godność, nie jesteś byle kim!
- Twoje życie to nie tylko praca, zmęczenie ale również czas radości i świętowania, Bóg obwarowuje to prawo przykazaniem, broni twojego prawa do radości nawet przed zapędami ciebie samego!
- Szacunek i opieka nad Matką i Ojcem to gwarancja dobrego i długiego życia, znów Bóg chce dla ciebie dobra!
- Nie zabijaj, żyj i daj żyć innym, życie to skarb!
- Miłość jest jednym z największych skarbów, nadaje sens twojemu życiu, jak ją osiągnąć i zachować? To proste, nie zdradzaj, nie cudzołóż, Bóg broni Twojego prawa do kochania i bycia kochanym, prawa do prawdziwej miłości!
- Pracujesz, dorabiasz się, cieszysz się owocami twojej pracy i wysiłku? Tylko to, na co zapracowałeś sprawi ci prawdziwą radość, aby tak było, nie kradnij!
- Każdy posiada godność, ty też, kłamstwo, fałszywe świadectwo odbiera dobre imię, Bóg broni twojej godności!
- Po co pożądać i zazdrościć innym, że mają coś czego ja nie mam, kogoś kogo ja nie mam? Odkryj wartość tego kim ty jesteś i tego co posiadasz, jesteś jedyny w swoim rodzaju!
Przykazania to swoisty manifest wolności ofiarowany przez Boga i z radością przyjęty przez człowieka, to słowa mądrości dające życie! Jednak dla wielu we współczesnym świecie, przykazania to ciężar. Św. Paweł doskonale oddaje podejście wielu do obecności Boga, ludzie chcieli by tylko cudów, znaków i to płytkich znaków, nie chcą prawdziwego szczęścia, wolą krótkotrwałe pozory. Bóg daje znak, zaznacza swoją obecność ale nie według sposobu myślenia ludzkiego, pełnego zachłanności, pazerności, egoizmu, chorych ambicji. Chrystus ukrzyżowany jest ZNAKIEM przypieczętowującym definitywne przymierze Boga z człowiekiem. Jak zawsze wielu uzna to za głupstwo, coś bez wartości, bo nie sytułuje się w kategoriach ludzkiej potęgi, Mądrość Boga przewyższa ludzką mądrość i potęgę, chć na pierwszy rzut oka wydaje sę, że jest dokładnie odwrotnie, jednak On wie co kryje się w człowieku.
Bóg przywraca właściwy porządek, w świątyni człowiek powinien odnajdywać własną wielkość, tę prawdziwą, w obliczu Boga. Jak daleko ludzie odchodzą od tego zamysłu Bożego? Szukają bycia kimś, bez Boga. Nawet w świątyni, która była przestrzenią, w której człowiek odnajdywał samego siebie odnajdując Boga, ludzie postanowili szukać własnej wielkości bez Boga, kupując i sprzedając, stając się bogatymi po ludzku, a nie po Bożemu i czynią to w obliczu Boga. Dziś również Kościół traktowany jest instrumentalnie, jako trampolina do kariery i sławy. Czy nie jest to rzucenie w twarz Bogu, że wszystko co On proponuje jest nic nie warte, że my sami znaleźliśmy sposób na szczęście? Dlatego taki wybuch furii u Jezusa, który przywraca właściwy porządek rzeczy i zapowiada definitywny "uporządkowanie" poprzez swoją śmierć i zmartwychwstanie. Ludzie tego nie rozumieją, może to dziwić, jak to, takie wspaniałe i szerokie horyzonty wolności jakie otwierały przed nimi przykazania, to za mało? Niestety, to nie Bóg ogranicza człowieka, ale to człowiek ogranicza to co Bóg w swojej hojności rozpościera przed nim! Tutaj znów zainterweniuje Chrystus, aby otworzyć przed nami horyzont, niezmierzony horyzont życia, które nie ma horyzontu, limitu końcowego, otworzy przed nami horyzont życia wiecznego!
